بررسی هیستولوژیک تأثیر propolis بررژنریشن پالپ دندانهای غیر زنده با آپکس بالغ و نابالغ سگ

چکیده مقدمه : درمان دندان های نابالغ نکروزه همراه با پریودنتیت آپیکال از چالشهای پیش روی اندودانتیست می باشد.گزینه های درمانی اندودانتیک شامل آپکسیفیکاسیون، سدآپیکالی و اخیرا رواسکولاریزاسیون می باشد.شواهد اخیر حاکی از ورود بافت نرم با پتانسیل رسوب بافت سخت که منجر به باریک شدن کانال ریشه شده ، می باشد.اطلاعات بسیار کمی در مورد ماهیت بافت رشد یافته به داخل کانال وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی هیستولوژیک تاثیر پروپولیس و mta بر رواسکولاریزاسیون پالپ دندان های نان وایتال بالغ و نابالغ سگ می باشد . مواد و روش ها : در این مطالعه در دندان های پرمولر بالغ و نابالغ سگ پریودنتیت آپیکال القا گردید.(تعداد=44) دندان ها به صورت تصادفی در گروه های زیر تقسیم شدند:پروپولیس در دندان های بالغ و نابالغ ، mta در دندان های بالغ و نا بالغ ، پارا فیلم همراه mta در دندان های بالغ و نا بالغ .بعد از 2 هفته ، دندان ها توسط naocl شستشو داده شده و برای مدت 3 هفته توسط مخلوط آنتی بیوتیک (سیپروفلوکساسین،مترونیدازول و ماینوسایکلین) ضد عفونی گردیدند و سپس تحت درمان رواسکولاریزاسیون طبق پروتکل banchs و trope قرارگرفتند(آنتی بیوتیک سه گانه+لخته خونی+سیل کرونال با mta ).سگ ها بعد از سه ماه پیگیری،کشته شده، فک ها فیکس و سپس دمینرالیزه شد و برای بررسی بافت شناسی آماده گردید .بافت های رژنره شده از نظر بافت شناسی آنالیز گردید . یافته ها : رژنراسیون در گروه های پرو پولیس و mta به ترتیب (5/64% و 38%) بود و در گروه پارافیلم هیچ رژنراسیونی دیده نشد.بر اساس نوع بافت رژنره شده به داخل کانال،در گروه mta هر دو بافت مینرالیزه شبه سمان و بافت همبندی تشکیل شد و در گروه پروپولیس تنها بافت همبندی مشاهده شد.رژنراسیون در گروه بالغ و نابالغ به ترتیب (66% و 50%) گزارش گردید. نتیجه گیری : کاربرد پروپولیس بعنوان منبعی از فاکتورهای رشدی بهمراه لخته خونی و سیل کرونال با mta می تواند به عنوان روشی موثر در رژنراسیون بافت زنده در دندان های بالغ و نابالغ با پریودنتیت آپیکال در نظر گرفته شود.